از بین بردن چربیهای دور کمر

چربی های دور کمر و ظاهر بدی که این چربی های اضافه به ترکیب بدن می دهند، ممکن است برای بسیاری از افراد آزار دهنده باشند. احتمالاً همه افراد دوست دارند کمری باریک، زیبا و منعطف داشته باشند. چنین خصوصیاتی علاوه بر 

اینکه نشان سلامتی فرد به حساب می آیند، مسلماً در ترکیب بندی بدن هم تاثیر گذار خواهند بود.
اما اگر شما هم یکی از افرادی هستید که از ترکیب کمر و پهلوهای خود راضی نیستید، دیگر نگران نباشید. برای رسیدن به اندام مورد نظر خود، کافی است در ادامه مطلب با ما همراه باشید.
داشتن یک دور کمر متناسب با بدن، با انجام یک سری تمرین های ورزشی مداوم و مخصوص و داشتن یک رژیم غذایی مطلوب، امکان پذیر می شود. چربی اضافه انباشته شده دور کمر می تواند زنگ خطری برای سلامتی افراد باشد. به عنوان مثال افرادی که دچار بیماری های عروق کرونری هستند، در صورت داشتن چربی اضافه دور کمر، بیشتر در معرض خطر مرگ قرار دارند. علاوه بر این داشتن یک کمر متناسب برای خانم ها یک فاکتور جذابیت و زیبایی محسوب می شود.
تحقیقات نشان می دهند، کمری باریک، که بدن را به شکل ساعت شنی در می آورد، نسبت به سایز سینه معیاری بهتر از جذابیت و زیبایی در خانم ها محسوب می شود.
گرچه شکل و شمایل ظاهری شما متاثر از ژنتیک تان است، اما در صورت داشتن برنامه غذایی نادرست و یا نداشتن تحرک کافی نمی توانید ژنتیک را به طور کامل در داشتن اندام نامتناسب مقصر بدانید. دور کمر حدود ۸۱ تا ۸۹ سانتیمتر نامتناسب محسوب می شود. اما خبر خوش این است که هر شخصی با هر شکل اندامی قادر است مقداری از چربی های اضافه دور کمر خود کم کند.
در ادامه به سه قدم موثر در کاهش چربی های دور کمر اشاره می کنیم.

برای دست‌یابی به حجم چه کارهایی "نباید" انجام داد

افزایش حجم عضلانی می‌تواند کار واقعاً ساده‌ای باشد اگر عملکرد درستی داشته باشید. اگر رژیم غذائی پروتئین بالا داشته باشید، وعده‌های غذائی را سر وقت صرف کنید، از مکمل‌های مناسب استفاده کنید  و به‌طور جدی و با تمرکز بالا تمرینات را اجرا کنید، خواهید دید که افزایش حجم عضلانی به‌تدریج ولی به‌طور مداوم نصیب شما خواهد شد. ولی افزودن چند کیلو وزن عضلانی خالص می‌تواند به همین اندازه هم مشکل باشد. ما هر روز شاهد افرادی هستیم، که در باشگاه‌ها تلاش زیادی می‌کنند ولی به دلیل اشتباهات اساسی به هیچ‌یک از اهدافشان نمی‌رسند .
اگر شما پاهای حجیم‌تر، پشتی عریض و شانه‌هائی به گردی توپ می‌خواهید، باید بیشتر بخورید یا سنگین‌تر تمرین کنید، این دقیقاً مربوط است به این‌که بدانید بدن شما چه نیازهائی دارد. پس مواردی را که در ادامه ذکر کرده‌ایم چک کنید تا مطمئن شوید هیچ‌یک از این اشتباهات را مرتکب نمی‌شوید .

پروتئين و اسيدهاي آمينه

پروتئين و اسيدهاي آمينه
پروتئين‌ها فراوان‌ترين مولكول‌هاي آلي در سلول‌هاي جانوري بوده و حدود 50% و يا بيشتر از وزن خشك آنها را تشكيل مي‌‌دهند. پروتئين‌ها در اثر هيدروليز به واحدهاي ساختماني خود يعني اسيدهاي آمينه تبديل مي‌شوند و همين واحدهاي ساختماني تعيين‌كننده ارزش غذايي پروتئين‌ها مي‌باشند.
واحدهاي ساختماني پروتئين هر يك داراي قدرت خاصي بوده و برحسب نياز بدن مورد مصرف قرار مي‌گيرند.
پروتئين براي ساخت و بازسازي عضلات، گلبول‌هاي قرمز، مو و ديگر بافت‌هاي بدن و براي ساخت هورمون يك ماده اساسي و ضروري است. وقتي كربوهيدرات به طور كافي در دسترس نباشد مي‌توان به جاي آن از پروتئين استفاده كرد. حدود 15% انرژي مورد نياز روزانه بايد از غذاهاي پرپروتئين مثل ماهي، مرغ و تخم‌مرغ تأمين شود. بسياري از ورزشكاران مقدار زيادي گوشت گاو، تخم‌مرغ، جوجه يا پروتئين ديگر مصرف مي‌كنند با اين تصور كه پروتئين عضله‌سازي مي‌كنند با اين وجود پروتئين اضافي بر حجم نمي‌افزايد بلكه تمرينات درست و فشرده است كه حجم عضلات را زياد مي‌كند نسبت نياز روزانه بدن افراد از درصد پروتئين با يكديگر متفاوت است. معمولاً مصرف پروتئين براساس هر كيلوگرم وزن افراد معمولي 1 تا 2/1 گرم مي‌باشد و در ورزشكاران 5/1 تا 2/2 گرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن پيشنهاد شده است. پروتئين‌ها از تركيباتي آلي به نام اسيدهاي آمينه تشكيل شده‌اند. كه اين اسيدهاي آمينه را به دو گروه تقسيم مي‌كنند:
1- اسيدهاي آمينه ضروري
2- اسيدهاي آمينه غيرضروری.
اسيدهاي آمينه ضروري:
اصطلاح اسيدهاي آمينه ضروري بدين دليل گفته مي‌شوند كه بدن انسان قادر به ساخت آنها نيست و حتماً بايد از طريق مواد غذايي به بدن برسند. اين اسيدهاي آمينه عبارتند از: آرژنين- ليزين- تره اونين- متيونين – والين – فنيل آلانين لوسين – تريپتوفان – ايزولوسين- هيستيدين.
اسيدهاي آمينه غيرضروري:
اين اسيدهاي آمينه عبارتند از: گليسين- آلانين- سرين- سيستئين- آسپارتيك اسيد- پرولئين – سيستئين – هيدروكسي پرولئين.
اگرچه تمام اسيدهاي آمينه براي بدن و رشد عضلات لازم هستند. ولي بعضي از آنان در مقايسه با بقيه از اهميت خاصي برخوردارند.
براي مثال اسيدهاي آمينه ارژنين و گليسين در تحريك ترشح هورمون رشد خود بدن تأثير دارند. از طرف ديگر گليسين در كنترل افسردگي حائز اهميت است. اسيد گلوتاميك فراوان‌ترين اسيد آمينه موجود در عضلات است كه نقش مهمي در توليد انرژي دارد و براي اين كار خود به ويتامين B6 و B3 نيازمند است. پس به طور خلاصه: آرژنين 1- آزاد كردن هورمون رشد از مغز 2- تحريك رشد عضله گليسين: 1- آزاد كردن هورمون رشد از مغز 2- كمك به ساخت كراتين 3- كنترل افسردگي 4- جلوگيري از تشكيل اسيد لاكتيك و ديرخسته‌شدن ورزشكار.
هيستيدين: 1- تحريك رشد نوزادان و شيرخواران 2- جلوگيري از دردهاي مفصلي.
اسيد گلوتاميك: 1- تقويت حافظه و تمركز حواس 2- عضله‌سازي 3- توليد انرژي در عضله
سرين: 1- بالابردن قند خون 2- توليد انرژي در عضله
آلانين: 1- كمك به تنظيم قند خون 2- جلوگيري از تحليل عضلات.
سيستين: 1- كاهش درد ناشي از التهاب 2- به تأخير انداختن پيري 3- كاهش التهاب ناشي از آسيب 4- آنتي‌اكسيدان بافت‌هاي بدن.
ليزين: 1- جلوگيزي از آب شدن عضلات 2- كمك به ساخت كارني‌تين‌ البته به كمك ويتامين C 3- بالابردن توان فرد در ورزش‌هاي استقامتي.
لوسين و ايزولوسين: 1- ضروري براي رشد و نمو عضلات بدن 2- داراي خاصيت آنابوليكي و بالابردن كارايي ورزشي.
تمرينات بدني و فعاليت‌هاي شديد باعث تحليل پروتئين‌هاي بافت عضلاني مي‌شود و اين كمبود پروتئين در واقع زمينه را براي مصرف پروتئين درخواستي ايجاد مي‌كند و مصرف پروتئين مورد نياز بعد از تمرين باعث افزايش حجم عضلات مي‌گردد.
پروتئين به عنوان منبع سازنده مواد براي ماهيچه‌هاي بزرگ و قسمت‌هاي تركيب‌دهنده ماهيچه‌هاست و اين گروه غذايي عاملي براي ترميم بافت‌هاي آسيب‌ديده حاصل از تمرين و عامل تحريك‌كننده فاكتورهاي رشد بدن و كاهش‌دهنده چربي‌هاي اضافه بدن مي‌باشد و اين همان علتي است كه باعث مي‌شود و شده تا ورزشكاران از اين گروه غذايي استفاده بيشتري ببرند.


منبع:بشیر

محققان و دانشمند‌ان علوم پزشكي آمريكا، طي گزارشي اعلام كردند: مصرف هشت ماده غذايي باعث كاهش طول عمر و بروز بيماري‌هاي مزمن مي‌شود.

به گزارش ايسنا، آب معدني، سبزيجات يخ زده، بستني يخي، برنج‌هاي پخته نيمه آماده، مواد انرژي زاي و شكلات‌ها، چاشني‌ها، چاي سرد و پودرهاي نوشيدني و ساندويچ نيمه آماده هشت غذايي هستند كه در صورت مصرف طولاني مدت، فرد را دچار بيماري‌هاي مزمن مي‌كند.